(ëd Wièrm Bòrda)
Sta sla brova d’ën bialòt
ën gòdo ij primi subi
dij merlo e dj’autri oslòt,
sento a canté ’l coco s’na rama
coma pendola alman-a,
i vëddo le pampinele fiorie
ëndoré le maire rive
e a fé baboja le violëtte
da’n mes a le noele ërbëtte.
Che ’nciarm godisse la natura
ch’as dësvija, tut a l’è goj,
tut a l’è dossor,
ënt la prima, costa stagion tiflà,
përchè ’n chila it vëdde
ël miracol dl’arneuv dla vita;
e ’n cost ënciarm
mi i m’arneuvo
e artorno masnà.